NU WEET JIJ.. ‘ZACHT WATTENKIND’ OOK WEER EENS WAT HELDEN ZIJN ..

Voor iedereen met 33+ levensjaren

27 jan, 23:30

Ben je geboren vóór 1978? Lees dan hier gerust verder.. 

Maar ben je ná 1978 geboren: Svp ophoepelen..! Want dit verhaal begrijp je toch niet! Want hoe is het in vredesnaam mogelijk dat wij, als geborenen uit de jaren 1950/1960 en 1970, nog leven..!? Daar gaat dit verhaal over. Want volgens de theorieën anno 2005 – 2010, hadden we feitelijk toch al lang dood moeten zijn..? Waarom..?? Nou zeg.. Dat is toch duidelijk.. Gewoon even een paar feiten dan maar: 

Wij zaten in auto’s zonder veiligheidsstoeltjes, gordel of airbag 
Onze bedden en speelgoed waren geschilderd met verf vol lood en cadmium. Zo ook onze kleurpotloden, de verflaag knabbelden we er -onder het kleuren- lekker vanaf en dan maar verder sabbelen op het hout van het potlood..! 
Boven aan een trap was geen hekje; wie te ver ging kukelde gewoon naar beneden. 
Als je wakker werd in bed hoorde niemand dat, en als er echt iets was moest je gewoon maar hard schreeuwen zodat je ouders dat merkten; de babyfoon was er in ieder geval niet. 
Flessen met gevaarlijke stoffen en alle apotheekflessen konden we gewoon met onze kleine handjes en beperkte motoriek openen. En deden dat ook regelmatig. 
Poorten en deuren gingen gewoon dicht. Tja, en als je er met je vingers tussen zat, waren ze gewoon weg. 
Op de fiets zat je achterop met je kont op de harde bagagedrager en probeerde je je vast te houden aan de schroefveren van het zadel voor je; ongeacht het gewicht van je vader of moeder die erop zat.. Ondertussen bungelden je benen vervaarlijk langs de draaiende spaken van het wiel.. 
Een helm hadden ze nog niet eens op een bromfiets. Laat staan op een fiets. 
Water dronken we uit de kraan, niet uit een fles. En als je uit een fles dronk, had je die zélf gevuld.. 
Kleur en smaakstoffen moeten ook toen al bestaan hebben, want zo rood, groen of geel als die limonade toen was, zie ik ze nu echt niet meer. 
Je dieproze kauwgom legde je ‘s avonds gewoon op het nachtkastje en stak je ‘s morgens weer in je mond. Keihard was ie, maar daarna werd ‘ie gewoon weer zacht.. 
Op school hadden ze maar één maat bank en die had zo’n heerlijk gevaarlijke klep eraan. 
Schoenen waren meestal al ingedragen door broer, zus, neef of zo, en ook je fiets was of te groot of te klein. 
Een fiets had geen versnellingen, dus je fietste met dezelfde trapgang tegen en voor de wind. En als een band kapot was, werd je zo snel mogelijk geleerd om hem zelf te plakken. 
We gingen ‘s morgens weg van huis en we kwamen terug als de straatverlichting aan ging. Niemand wist in de tussentijd écht waar we waren en we hadden geen GSM mee! 
Het bos of een park was een plek om te spelen en geen vieze mannetjesverzamelplek. 
Als we naar een vriendje gingen, liep je er gewoon naar toe, je hoefde niet aan te bellen en ook geen afspraak te maken. Er ging ook geen volwassene met je mee, die je bracht en ook weer afhaalde. 
Wij aten toen ook al veel koekjes en kregen boterhammen met veel boter en vet vlees, en werden toch niet dik. 
We dronken heel stoer uit dezelfde fles als onze vrienden en niemand werd er ziek van. Ook als er af en toe eens iets troebels in de fles terecht kwam.. 
Wij hadden geen playstation, nintendo, X-box, 64 televisiezenders, videofilms, dvd, surround sound, eigen televisies, thuiscomputer of Hyves-vrienden op Internet. Wij hadden échte vrienden! 
De televisiezender begon pas om 18.00 uur. Dan kwam een uurtje wat leuks voor kinderen en oh wee als je daarna durfde op te staan om op een knopje van een andere zender te duwen (die zaten toen aan het toestel vast). Pa bepaalde wat en hoe lang je daarna nog keek.. Hij stond op om de TV op een andere kanaal te zetten, met handen en voeten! 
We hebben ons gesneden, botten gebroken, tanden afgebroken en hier werd niemand voor naar de rechter gesleept of werd de politie erbij gehaald. Dat waren gewoon ongelukken en soms kreeg je er ook nog zelf een extra pak slaag voor van je ouders.. 
Wij vochten en sloegen elkaar soms groen en blauw, er was geen volwassene die zich er druk over maakte, laat staan dat je een speldje van een lieveheersbeestje op je jas stak. 
Pedagogisch verantwoord speelgoed maakten we zelf; met stokken sloegen we naar ballen, we bouwden zeepkisten en merkten onder aan de berg dat een rem erop, toch wel handig geweest was.. 
We voetbalden op straat, en alleen wie goed was mocht meedoen; wie niet goed genoeg was moest maar blijven kijken en leren omgaan met teleurstellingen. Totdat ie gevraagd werd. En je hoorde er pas écht bij, als je per ongeluk een ruitje van een raam had ingetrapt.. 
Op school zaten ook domme kinderen. Zij gingen en kwamen op dezelfde tijd als wij en kregen dezelfde lessen. Zij deden soms een klas nóg een jaar en daarover waren ook geen discussies op ouderavonden. De Meester had altijd gelijk. 
We smeerden onze boterhammen zelf, met een grote-mensen-mes, en als je je boterhammen thuis had laten liggen, kon je op school niets kopen! In de eerste plaats was daar niks te koop en in de tweede plaats had je er ook geen geld voor.. 
Als je de korstjes van je boterhammen niet opat, had je altijd gewoon een beetje meer honger de rest van de dag. 
Wij gingen met de fiets naar school, helemaal zelf, ook in de winter! Ook als het goot van de lucht. 
Als je moeder aan de huisdeur naar je zwaaide was je écht een watje! 
En als je écht eens problemen veroorzaakt had waren je ouders het eens met de politie. Je ouders kwamen je wel ophalen, maar niet om je eruit te lullen. Je daden hadden consequenties; dat was duidelijk en je kon je niet verstoppen. 
Wij hadden vrijheid, mislukkingen, succes en verantwoordelijkheid. We hebben moeten leren er mee om te gaan. 
Onze generatie heeft veel mensen voortgebracht die problemen kunnen oplossen, innovatief bezig zijn en daarbij risico durven nemen en instaan voor de gevolgen van hun daden. Hoor jij ook daar bij? GEFELICITEERD! 

WIJ WAREN HELDEN! 

Geboren ná 1978? 
STRONT EIGENWIJS.. EN TOCH DOORLEZEN HÈ !?